Пређи на садржај 
Brestovačka Banja
o BANJI
Brestovačka banja
Brestovačka banja je banja u istočnoj Srbiji. Nalazi se blizu sela Brestovac kod Bora. Banja se nalazi na nadmorskoj visini od 385 metara. Klima je umereno-kontinentalna. Nekadašnja vulkanska aktivnost i složen geološki sasatav terena uslovili su pojavu termomineralnih izvora.
Temperatura vode je 32-40 °C. U vodi ima kalijuma, kalcijuma, natrijuma, magnezijuma, hlora, joda, sulfata, karbonata i dr. Prirodne oligomineralne lekovite vode Brestovačke banje uspešno se koriste na više načina: pijenjem, ispiranjem, orošavanjem, aerosolom, kupanjem, a u fizikalnoj terapiji služe i kao pomoćna lekovita sredstva medikamentima.
U banji se nalazi konak Kneza Miloša, iz 1837. godine, turski hamam i restaurirano staro kupatilo.
Tradicionalno se u avgustu mesecu svake godine (od 2007. godine) održava turistička manifestacija Dani Brestovačke banje.
Brestovačka banja spada u najstarije banje u Srbiji, sobzirom da su za nju znali još Vizantinci i stari Rimljani. Koristili su je i Turci kao ilidžu – banju.
Svojevremeno hemijsku analizu uzoraka vode Brestovačke banje obradio je u Beč doktor Hrušauer. O lekovitim svojstvima vode ove banje nadaleko se pročulo. Sigmund August Volfgan Herder je vodu u Brestovačkoj banji upoređivao sa daleko poznatim banjama Švajcarske i Tirola.
Godine 1834. napravljen je zapis u steni o boravku kneginje Ljubice Obrenović nazvan još i „Ljubičin kamen“. Ona je često posećivala banju sa svojim sinovima. Banju su još posećivali: Jevrem Obrenović, brat kneza Miloša i Milutin Petrović, brat hajduk Veljka Petrovića.
Između 1835. i 1837. godine gradi se konak koga podiže knjaz Miloš. Bila je to skromna zgrada pravougaonog oblika, krov pokriven „ćeramidom“, sa gredama od hrastovine na uglovima. U osnovi, izuzetno jednostavna građevina. Knez Miloš je dolazio povremeno u konak radi lečenja reume. Jedino na čemu je insistirao, bili su mir i tišina. Voleo je duge šetnje do okolnih izora.
Konak kneza Miloša je restauriran 1970. godine kada postaje muzej pod nazivom „Brestovačka Banja u doba kneza Miloša“.
Godine 1856. knez Aleksandar Karađorđević podiže „Knežev dvorac“ u blizini Miloševog konaka i turskog kupatila. Dvorac je građen u raskošnijem stilu od konaka kneza Miloša. Bila je to dvospratna zgrada zidana po uzoru na gradsku arhitekturu. Imala je salu sa balkonom i četiri sobe na gornjem spratu. Knez je u banju dolazio isključivo leti, kada bi vreme provodio u kupanju, odmoru i lovu na divljač kojom je banja tada bila bogata. Način života u dvorcu je bio uređen po ugledu na evropske dvorove tog vremena.
Pored građevina koje su podigli srpski vladari, bilo je i građevina namenjenih besplatnom boravku i lečenju siromašnih bolesnika. Prvi banjski lekar bio je Stevan Mačaj. Treba reći da se 1905. godine u banji lečio i kralj Petar I Karađorđević, koji je sagradio kupatilo koje se i danas koristi.
Prema Herderu, pet izvora koji ističu iz pukotina u stenama daju u jednoj minuti 9,5 kubnih metara vode. Izvori su svaki za sebe bogati sumporom i magnezijumom, solima ugljenične kiseline itd. Po svom bogatom hemijskom sadržaju, profesor Pančić stavlja izvore u Brestovačkoj Banji ispred svih srpskih i odmah iza karlsbadskih izvora.
izvor:
