Пређи на садржај 
Uvac
o Reci
Uvac
Uvac je reka u Srbiji koja protiče između planina Zlatibor i Zlatar i predstavlja južnu granicu planine Zlatibor, te severnu granicu planine Zlatar. Na njemu su izgrađene HE Kokin Brod (20 MW) i HE Uvac (31 MW) i tri veštačka akumulaciona jezera: Uvačko (Sjeničko), Zlatarsko i Radoinjsko.
Reka izvire jugoistočno od Jadovika, a na Zlatar dolazi kod sela Ojkovice, gde prima pritoku Tisovicu. Odatle teče pored sela Negbine, Burađe, Sjeništa, Dobroselice i Jablanice, primajući mnoge pritoke. Veće su: Šupljica (uliva se u Uvac u Negbini), Rasnički potok (uliva se u Draglici) i Dobroselički i Šaranski potok (ulivaju se u Dobroselici). Zbog svojih uglavnom nepristupačnih kanjona, u selu Uvcu se nalaze mnogi manastiri. Tu su nedavno obnovljeni manastir Uvac i manastir Dubrava, ali bilo je i mnogih drugih, kojih danas nema, kao što je legendarni manastir Janja, opevan u narodnoj pjesmi Miloš u Latinima kao jedna od najvažnijih nemanjićkih zadužbina. Veruje se da se današnji manastir Uvac nalazi na Janjinom mestu.
Uvac je glavna pritoka reke Lim. Nekoliko poslednjih kilometara, reka Uvac predstavlja granicu između Srbije i Bosne i Hercegovine, tj. granicu opština Priboj i Rudo. Deo pruge Beograd-Bar prolazi rekom Uvac. Taj deo je inače sporna teritorija i pripada BiH.
Na samom Uvcu se nalaze i sela Štrpci, naselje Uvac u blizini graničnog prelaza Uvac. U narodu je od davnina Uvac bio poznat kao granica Srbije i Turske, tuda su u vreme Miloša Obrenovića postavljeni „uduti“ koji će ostati do završetka Prvog balkanskog rata i 1912. godine. Istorijski je poznato da su zbegovi 1690. godine prelazili preko Pribojske Banje, zatim se spuštali preko Crnog Vrha do prelaza na Uvcu a dalje prema Zlatiboru i severu. Mnogo vremena su šume bile pune hajduka „narodnih branilaca“, a kasnije razbojnika i ubica, koji su uništeni odlučnim akcijama serdara Jovana Mićića i narodne vlasti.
Beloglavi sup
U kanjonu Uvca živi beloglavi sup. Beloglavi sup je velika ptica srazmerno male glave i kratkog repa. Dugačak je 95-105 cm. Raspon krila se kreće od 240 do 280 cm. Beloglavi sup zauzima prvo mesto među velikim jedriličarima. Kada je vreme loše, primoran je da nezgrapno udara krilima ne uspevajući da se podigne u visinu, ali, kada su uslovi povoljni, on se lako kreće sa masama toplog vazduha koje ga podižu u vazdušno prostranstvo i skoro trećinu dana provodi u klizećem letu potpuno raširenih krila dok su mu velika konturna pera potpuno odvojena jedno od drugog poput prstiju na ruci i, pod dejstvom vazdušnog pritiska, savijena nagore.
Zahvaljujući Fondu za zaštitu ptica grabljivica pri beogradskom Institutu za biologiju „Siniša Stanković“, beloglavi sup je spasen od izumiranja na teritoriji Srbije. Takođe prstenovanjem ptica saznalo se i nešto više o njihovom životu. Tako jedan od supova markiranih na Uvcu pronađen od ornitologa na stalnom staništu u Judejskoj pustinji u Izraelu. Kasnije je još pet ptica sa Uvca pronađeno na istoj lokaciji, dok je sedam supova prstenovanih u Izraelu, locirano na staništu u Srbiji.
izvor:
